گلوکزامین و کندرویتین غضروفی نمی سازند

در سال های اخیر مصرف مکمل های غذایی مثل گلوکزامین و کندروآیتین سولفات در بین مردم رواج زیادی پیدا کرده و بصورت تجارت پرسودی برای شرکت های دارویی درآمده است. این مکمل های غذایی در داروخانه ها بدون نسخه پزشک در دسترس بیماران وجود دارند. بسیاری از افراد، این مواد را داروهای غضروف ساز می نامند و مصرف آن را توجیه و ترغیب می کنند. اما این مواد تا چه حد تاثیری را که ادعا می شود بر جای می گذارند و تا چه حد می توانند مفید باشند؟

تعداد زیادی از مردم از درد مفاصل یا آرتروز رنج می برند که علت بسیاری از آنها استئوآرتریت یا ساییدگی مفصل است. در این بیماری غضروف مفصل، آسیب دیده و به تدریج از بین می رود.

بسیاری از مبتلایان به این درد ها، از مکمل های غذایی جدید مثل گلوکزآمین و کندروآیتین سولفات به امید کاهش درد و بهبود وضعیت مفصل استفاده می کنند.

گلوکزامین ماده ای است که به صورت طبیعی در بدن وجود داشته و موجب تحریک تولید و ترمیم غضروف می شود.

با در نظر گرفتن اینکه نقطه شروع آسیب در آرتروز مفاصل، غضروف مفصلی است، تاثیر این مواد ممکن است توجیه شود.

به نظر می رسد مصرف این مواد سطح تولید اسید هیالورونیک در مفاصل را هم افزایش می دهد. اسید هیالورونیک در سلامت مایع سینوویال تاثیر دارد. مایع سینوویال یا مایع مفصلی، مایعی غلیظ و لزج بین دو سر استخوان و در درون مفصل است که سطح غضروف را لیز کرده و اصطکاک بین دو سطح مفصلی را کم می کند.

کندروآیتین سولفات ماده طبیعی دیگری است که در بدن وجود دارد و مانع از آن می شود که آنزیم های بدن، مواد اصلی تشکیل دهنده غضروف را از بین ببرند.

مکمل هایی که حاوی این مواد هستند معمولا از منابع حیوانی تهیه می شوند.

کسانی که از این مواد استفاده می کنند امیدوارند که با مصرف آنها دردشان از بین رفته و غضروف مفصلی آنها ترمیم شود.

مطالعاتی که تا کنون صورت گرفته تا حدودی اثرات ضد درد این مواد را برای کاهش درد زانو و مفصل ران نشان داده است، ولی تاکنون ثابت نشده که این مواد بتوانند از آسیب بیشتر غضروف جلوگیری کرده و یا وضعیت غضروف مفصلی را بهتر کنند و یا غضروف سازی کنند.